W przeszłości posiadała wezwanie Św. Walentego, a w 1874 r. z inicjatywy ks. M. Bulińskiego postanowiono oddawać w niej szczególną cześć Matce Boskiej Różańcowej.
Zachwyca jednolita secesyjna dekoracja wnętrza, którą wykonano w okresie prac restauracyjnych z lat 1907 1910 r., a jej autorem był artysta krakowski Karol Frycz.
Od nawy kaplicę oddziela wyjątkowo piękna kuta krata z datą wykonania 1910 i nazwiskiem wykonawcy (Wierzchowski).
Zarówno polichromia ścian jak i secesyjne witraże podkreślają uwielbienie Maryń, a symbole, napisy i Aniołowie wychwalają jej cnoty. Wszystko to jest oprawą dla ołtarza w którym centralne miejsce zajmuje cudowny obraz Matki Boskiej Różańcowej z I połowy XVII wieku, malowany na lnianym płótnie. Ołtarz wzbogacają kolorowe mozaiki i korynckie kolumny. Tajemnicą kaplicy jest mała nisza z gotyckim łukiem znajdująca się za ołtarzem w której w 1673 roku znaleziono dwie zamurowane czaszki ludzkie.