Tekst: Alicja Trześniowska
fot. 1-32: WSD w Sandomierzu / fot. 33-53: ks. Tomasz Lis / fot. 54-137: Paweł Kara

Z okazji liturgicznej uroczystości bł. Sadoka i 48 Sandomierskich Męczenników Dominikańskich, którzy ponieśli męczeńską śmierć podczas tatarskiego najazdu na Sandomierz w 1260 r.,odbył się odpust ku ich czci w dominikańskim kościele św. Jakuba w Sandomierzu.

Obchody rozpoczęły się 2 czerwca br. uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem ks. bp. Edwarda Frankowskiego z udzieleniem święceń diakonatu siedmiu alumnom sandomierskiego Wyższego Seminarium Duchownego. We Mszy św. uczestniczył m. in. ks. rektor Rafał Kułaga i Wspólnota WSD, rodziny i przyjaciele alumnów, Siostry Dominikanki z Tarnobrzega-Wielowsi. – Jaki jest dobry Duch Święty, że na te trudne czasy odmładza nasz Kościół, dając młodych ludzi, diakonów o wielkich możliwościach intelektualnych, duchowych, religijnych, moralnych,różnych uzdolnieniach, którymi chcą służyć ofiarnie, rzetelnie Chrystusowi, Kościołowi, diecezji, współpracować z naszymi kapłanami, biskupem ordynariuszem. Napełnieni Duchem Świętym, z pomocą Matki Bożej, mając przykłady heroicznej wiary Męczenników Sandomierskich Braci Dominikanów czy np. Dzieci Fatimskich, służąc Bogu i ludziom,będą przyczyniać się do duchowego odrodzenia Kościoła – stwierdził Ksiądz Biskup.

W swej homilii Hierarcha podkreślił zasługi Sandomierskich Dominikanów dla Kościoła, którzy stworzyli w Sandomierzu ważny ośrodek religijnego życia, misyjnego. Nawiązując do rozpoczętego III Synodu Diecezji Sandomierskiej z inicjatywy ks. bp. ordynariusza Krzysztofa Nitkiewicza pod hasłem „Aby nieść światło Ewangelii”, zgodnie ze słowami Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”, Ksiądz Biskup przypomniał, że Sandomierscy Dominikanie przez wieki w kościele św. Jakuba głosili Słowo Boże – od 1226 r. do 1865 r., kiedy to po upadku powstania styczniowego, zostali nakazem carskim usunięci z klasztoru. Obecnie są tu od szesnastu lat, ściślej – od 16 marca 2001 r. Do Wielkiego Jubileuszu 800. rocznicy przybycia Dominikanów do Sandomierza, który będzie obchodzony w 2026 r., pozostało dziewięć lat, dlatego rozpoczynamy Wielką Nowennę 9-letnią, która nas przygotuje na głębokie i owocne przeżycie Wielkiego Jubileuszu 800-lecia zakonu dominikańskiego w Sandomierzu. Będzie to dziewięć lat pracy, która ma nam dopomóc otworzyć się na światło Ducha Świętego, na Jego miłość, ażeby zgłębić, jakie Bóg ma zamysły wobec Sandomierza, Dominikanów, wszystkich wiernych – mówił ks. bp Edward Frankowski, wskazując, że w tej intencji w modlitewnym czuwaniu potrzebujemy pokory, umartwienia, odwagi, przyjmowania trudów, poświęceń, wyrzeczeń, krzyży, cierpień. /W kościele można pobrać dominikańskie obrazki wraz z modlitwą Nowenny przed Jubileuszem/. Na koniec Ksiądz Biskup poświęcił różańce w barwach dominikańskich (czarno-białe) z relikwiami Bł. Sandomierskich Męczenników Dominikańskich i cudownym wizerunkiem Matki Bożej Różańcowej z naszego kościoła, udzielił pasterskiego błogosławieństwa i życzył, by Sandomierz obfitował w potrzebne łaski do nowego dziękczynienia i odnowy oraz odważnego patrzenia w przyszłość w poszukiwaniu nowych sposobów głoszenia Ewangelii na ziemi sandomierskiej i w świecie, by Duch Święty pobudzał swoją łaską do głębszej wiary, nadziei i miłości także wszystkich nawiedzających tę prastarą świątynię.

– Ogromnie wierzę, że tutaj, w tym miejscu, nawet jak nas nie było, bł. Sadok i Męczennicy Dominikańscy działali i że dzięki ich modlitwie jesteśmy tu na nowo od szesnastu lat i na nowo pragniemy, by w tym miejscu w nowy sposób, na wzór św. Dominika, Jacka i Sadoka, rozgorzało nowe centrum ewangelizacji, dlatego potrzebna jest nowenna, te dziewięć lat, by w kontemplacji, modlitwie i trudzie, może cierpieniu, dojść do momentu jubileuszu, w którym na nowo, jak św. Dominik, pójdziemy do parafii ziemi sandomierskiej, Polski, Europy z Ewangelią, by nieść Chrystusa – powiedział o. Michał Śliż, przełożony Dominikańskiej Wspólnoty w Sandomierzu. – Cieszę się, że są tu księża zakonni i diecezjalni, bo to jest zaproszenie skierowane do nas wszystkich. Na nowo mamy głosić Ewangelię. Cieszę się tym najbardziej, że ten uroczysty dla nas dzień pozostawi niezacieralny znak – nowych siedmiu wspaniałych księży diakonów, których proszę o to, by ponieśli ten ślad Wielkiej Nowenny, a po latach wracali do tego miejsca, aby stąd czerpać łaski przez wstawiennictwo bł. Sadoka i Braci Męczenników. Pragniemy, by te dziewięć lat, na wzór dziewięciu sposobów modlitwy św. Dominika, było przepełnionych modlitwą, kontemplacją, ale także i działaniem, dlatego ze wszystkimi, którzy nawiedzają nasz kościół, obieramy trzech patronów: Najświętszą Marię Pannę Królową Różańca św., która króluje w kaplicy swego sanktuarium, św. Jakuba Apostoła, który jest znakiem misyjnego wędrowania i naszych Braci Męczenników, którzy uczą nas wiary i zaufania Chrystusowi, tego, by nie lękać się i nawet w najdrobniejszych przeciwnościach iść do przodu. Pragniemy, by od dzisiaj każdy, kto do tej świątyni przyjdzie, miał znak Wielkiego Jubileuszu – różaniec jako Maryi, dominikański, bo w barwach dominikańskich, z relikwiami naszych braci – zakończył Ojciec Przełożony.

Na koniec dnia uroczyste Nieszpory ku czci bł. Sadoka i Braci Męczenników zostały pięknie odśpiewane przez Ojców Dominikanów, ponadto w Muzeum Diecezjalnym odbył się Wieczór Muzyki Dawnej, przygotowany przez kustosz Urszulę Stępień. Utwory na pozytywie szkatulnym z XVII w. wykonał Mariusz Ryś, muzykolog, organista, wykładowca Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Sandomierzu. Teksty literackie z XV i XVIII w., poświęcone Męczennikom, świadczące o ich wielkim kulcie, m.in. z „Godzinek do Błogosławionych Męczenników Sandomierskich” z klasztoru Panien Benedyktynek w Sandomierzu przeczytała polonistka Grażyna Milarska, w tym także wzruszające świadectwa Zofii Tarnowskiej z Dzikowa o uleczeniu z ciężkiej choroby jej i jej syna za wstawiennictwem Męczenników od św. Jakuba w Sandomierzu. Ks. Andrzej Rusak, dyrektor muzeum, objaśnił, że również dzieła graficzne, unaoczniające męczeństwo Sandomierskich Dominikanów należy odczytywać jako wezwanie i Boży dar, który zakonnicy przyjęli z pokorą i dostojnością.

W sobotę, 3 czerwca, w przeddzień Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, trwało modlitewne czuwanie przy relikwiach Braci Męczenników, po czym Różaniec z rozważaniami.Odprawiona została następnie uroczysta Msza Święta odpustowa pod przewodnictwem ks. prał. Jerzego Dąbka, wikariusza generalnego diecezji sandomierskiej. Obecny był ks. prałat Zygmunt Gil, proboszcz parafii katedralnej w Sandomierzu,dziekan dekanatu Sandomierz,ks. rektor Rafał Kułaga,Siostry Dominikanki z Tarnobrzega – Wielowsi. Ks. Jerzy Dąbek wskazał wiernym, by Męczennicy Dominikańscy z Sandomierza, którzy nie opuścili Sandomierza, by ratować życie, lecz ginęli wraz z jego mieszkańcami, byli przykładem, jak wiernie, odpowiedzialnie wypełniać swoją życiową misję i jak być gotowym na odejście z tego świata. Przypomniał ofiarę z życia bł. ks. Antoniego Rewery.

W radosnej atmosferze przebiegał trzeciego dnia /4 czerwca/ dominikański festyn. Ojcowie Dominikanie wraz z Fundacją Haereditas Sancti Iacobi (Fundacja Dziedzictwo św. Jakuba) z prezesem Mirosławem Podoleckim na czele przygotowali wiele atrakcji – gry, zabawy i konkursy dla dzieci i młodzieży, prezentację służb: Straży Granicznej, Straży Pożarnej, Policji, loterię młodzieżową, występ uczniów ze Szkoły Muzycznej Gama w Sandomierzu, prezentację grup duszpasterskich, występ Kasi Góras, gwiazdy The Voice of Poland, zespołu Non Omnis. Z koncertem rockowym wystąpił dominikanin o. Tytus Piłat-istna „luxtorpeda” polskiej /i nie tylko/ piosenki i trzeba stwierdzić, że jak śpiewał: „przyjaciół wielu mam od lat” – Ojcowie Dominikanie, którzy wkładają wiele wysiłku w prowadzenie różnych inicjatyw duszpasterskich i dbałość o świątynię oraz jej otoczenie – mają wielu przyjaciół.
Prawdziwie powiało Duchem Świętym – dosłownie i w przenośni – podczas Koncertu Uwielbienia z Adoracją Najświętszego Sakramentu połączonych składów muzycznych: klasztoru, Dominikańskiego Chóru Rodzinnego, utworzonego i prowadzonego przez o. Michała Śliża i grup duszpasterskich, zamykającego dominikańskie uroczystości.